In mijn vorige blog beschreef ik een situatie waarbij iemand mijn hulp inriep bij problemen met ongewenst gedrag op de (digitale) werkvloer. Eén van de reacties die ik daarop kreeg ging over de hulp die ik als vertrouwenspersoon kan bieden. Deze lezer vroeg zich af hoe het nou kon zijn dat ik schreef dat ik dé oplossing ook niet heb. Dat vond hij vreemd. De rol van de vertrouwenspersoon is toch juist het bieden van dé oplossing..? Nou nee dus.

Maar door deze opmerking te plaatsen heeft de lezer mij wel aan het denken gezet. Wat voor mij blijkbaar heel vanzelfsprekend is, is dus niet voor iedereen zo. Tijd om uit te leggen wat mijn aanpak is.

Wat dan wel?

Voor mij begint het met goed luisteren en vragen stellen. Ieder mens is anders en beleeft een situatie anders. Emoties hebben vaak de overhand met als mogelijk gevolg impulsieve reacties of daden. Mijn uitdaging is om de melder een keuze te laten maken uit de verschillende mogelijkheden en te laten inzien welke consequenties zijn of haar reactie kan hebben.

Dat begint met veel vragen, wat zijn de feiten en wat is het kernprobleem? Daarmee probeer ik bewustwording te creëren en geef ik feedback.
Al pratend en luisterend kom ik dan bij de vraag: welke opties zijn er voor jou om de situatie te verbeteren? Wat lijkt voor jou de beste oplossing en wat kunnen daar de gevolgen van zijn?
Wie zijn de betrokkenen en wat zijn hun rechten?

Mijn rol is vooral mogelijkheden voorhouden en informatie verstrekken. Mogelijke consequenties bespreken. Gaan voor wat bij de melder past. Waar hij of zij zich goed bij voelt. Schade beperken. Samen wegen we de argumenten en dan maakt de melder een definitieve keuze.

Daar past soms ook een doorverwijzing bij. Intern, naar de leidinggevende, de HR-manager, de ondernemings- of medezeggenschapsraad of naar de directie/bestuurder.
Of het zoeken naar hulp buiten de organisatie door bijvoorbeeld het inschakelen van een mediator of coach, bedrijfsmaatschappelijk werk of het contact opnemen met een gespecialiseerde hulplijn. Er zijn zelfs situaties denkbaar dat er aangifte bij de politie moet worden gedaan.

Dit alles gebeurt natuurlijk niet tijdens 1 gesprek. Melders hebben in eerste instantie heel veel aan een luisterend oor. Soms lost dat al veel op. Een gesprek heeft tijd nodig om “in te dalen”. Ergens een nachtje over slapen helpt ook om dingen in een ander of breder perspectief te zien. Geen overhaaste beslissingen nemen.

Ik luister en informeer, help bij het maken van een keuze, ondersteun bij de uitvoering daarvan (bijvoorbeeld ben ik aanwezig als toehoorder tijdens een gesprek dat de melder gaat voeren) verwijs door en lever nazorg.

Dus, dé oplossing heb ik niet.

Mocht het voor jou nog niet helemaal duidelijk zijn of wil je er gewoon graag wat meer over weten over de aanpak en taken van een vertrouwenspersoon, voel je vrij om mij te bellen. Ik kijk er naar uit.